Tijdens de Achmea workshop ‘controle is goed, vertrouwen is beter’ kreeg ik een interessante vraag:
Hoe verhoudt passie zich tot mindfulness?
Ik kreeg de indruk dat de vraagsteller er van uitging dat mindfulness hem in een soort deurmat zou veranderen, waar iedereen naar believen overheen kan lopen.
Hij refereerde dan ook naar de 8 basishoudingen voor mindfulness waaronder acceptatie, loslaten en niet streven. Het was voelbaar dat hij weerstand ervaart bij deze houdingen en omdat ik weinig tijd had in de workshop, wil ik dit graag toelichten.
Dingen met passie doen, betekent dingen met enthousiasme en energie vormgeven. De energie komt helemaal uit jezelf en stroomt, het is een heerlijke gewaarwording en een positieve en sterke drijvende energie.
Mindfulness in de betekenis van: opmerkzaam zijn, ‘in het moment’ is daarbij een waardevolle aanvulling.
Terwijl je enthousiast en gepassioneerd bent, blijft een deel van je geest opmerkzaam, neemt de situatie in ogenschouw, tast af hoe de energie is, ook bij de ander . Volgt hij of zij je nog? Is er ruimte bij de ander om jouw boodschap te ontvangen? Wat gebeurt er bij jezelf als je enthousiaste drive niet helemaal opgepakt wordt door de omgeving? Raak je geïriteerd? Of misschien wel gestressed?
Acceptatie betekent in deze context ‘ je verhouden tot wat is’ niet je passie laten varen en over je laten lopen maar vanuit de waarneming dat er misschien weerstand is, of een lager tempo bij de ander dan bij jezelf hier je handelen op afstemmen.
Loslaten betekent: Alles wat zich voordoet toelaten zoals het is.
Ook hier staat zich verhouden tot de reële situatie centraal. Dat betekent dat je het dwingende karakter van het willen doorduwen van een idee wellicht als de ander daar nog niet klaar voor is, loslaat. Je neemt waar, doet een stapje terug en kijkt wat mogelijk is, hoe kun je je doel bereiken zonder forceren?
Niet streven ten slotte, slaat ook weer op zijn niet op doen.
Wil dat zeggen dat je nooit doelen mag stellen? Natuurlijk niet!
Waar het mindfulness over gaat, is af en toe het denken parkeren en de werking van de geest observeren met al haar oordeel en oplossingsgerichtheid en met dat stapje terug zelf gaan voelen wat je intuïtie en je lichaam je vertellen.
Een uurtje is heel kort om iets te vertellen over mindfulness, maar ik hoop dat voor de deelnemers aan de cursus toch een klein tipje opgelicht is van de sluier en dat ik jullie heb kunnen laten voelen wat ‘opmerkzaam zijn’ voor je kan doen.
