Ik heb heel veel reacties gekregen met de volgende vraag: wanneer is het een goed idee om op te stappen?
Soms kan het een bevrijding zijn om je los te maken uit een relatie, om eindelijk verlost te zijn van alle verwarring en pijn en een nieuw leven te beginnen. Iemand die alles onder ogen ziet en blijft twijfelen is vaak onderhevig aan enorme stress.
Twijfel zorgt ervoor dat je niet in staat bent om je voor 100 procent in je huidige relatie te storten en er echt voor te gaan maar ook niet om er voor 100 procent voor te kiezen om een nieuw leven te beginnen en die situatie vreet energie.Sommige mensen geven hun relatie een 5 of kleine 6 op een schaal van 10, het zijn niet de slechtste relaties maar er is de hele tijd een gevoel van onvrede en dan zijn er weer redenen om toch nog wat langer te blijven, een of andere mijlpaal bijvoorbeeld en voor je het weet ga je zo 40 jaar door, onder het motto: er is overal wel wat. Dus neem een beslissing: blijf en stop er 100 % energie in om er het beste uit te halen en te leren, of begin een nieuw leven en ga daar dan 100 % voor met alle consequenties die zo een keuze met zich meebrengt. Wat absoluut niet helpt, is een lijstje maken van pro en cons. Dat lijkt een logische approach, maar ze brengt je verder in de problemen. Sommige pro’s kunnen namelijk nauwelijks gewicht hebben als er één allesoverheersende con tegenover staat. Het gaat er dus om, te ontdekken wat voor jóu de kernwaarden zijn die er werkelijk toe doen in een relatie.
Vraag één: Wat was de beste tijd die je ooit met elkaar gehad hebt?
Het lijkt een voor de hand liggend iets dat je samen ooit heel gelukkig geweest bent, maar soms ontdek je dat je eigenlijk in wezen niet zo heel veel met elkaar deelt of gedeeld hebt. Met elkaar lachen, je bij elkaar op je gemak voelen, met elkaar kunnen genieten van dezelfde dingen, je er nog steeds op kunnen verheugen om samen op vakantie te gaan bijvoorbeeld of samen te koken, te sporten, naar een museum te gaan, te praten over dingen die je bezighouden, kortom, wezenlijk contact met elkaar kunnen hebben. Als dit er ooit geweest is, is er ook een kans dat je samen deze dingen weer nieuwe energie in kunt blazen en het samen weer leuk kunt hebben, zonder dat je alles met elkaar hoeft te delen.
Bottomline: soms is de verleiding groot om weer eens heerlijk verliefd te willen worden en jezelf weer opnieuw uit te vinden bij iemand nieuw, maar je moet je serieus afvragen of uiteindelijk hetgeen wat werkelijk goed is tussen jou en je partner de moeite waard is om overboord te zetten, en dit staat los van eventueel kinderen of externe factoren waarom je zou willen blijven, dit gaat over de soepelheid van het dag -tot–dag leven met iemand, de verbondenheid, de veiligheid en de stevigheid van het fundament dat je ondanks alles toch nog voelt.
Vraag 2: hoe belangrijk is de mening van ‘anderen’ voor jou? Vind je gezichtsverlies heel belangrijk? Zie je het mislukken van een relatie als ‘falen?’ Heb je het gevoel dat je ‘moet’ blijven voor God misschien wel of omdat dat hetgeen is wat een ‘behoorlijk mens’ doet?
Bottomline: als je diep in je hart het eigenlijk wel weet maar blijft uit schuldgevoel of plichtsbesef, word je waarschijnlijker gelukkiger als je weggaat.
Vraag drie: zijn er dingen die je doen wilt in je leven die echt wezenlijk voor je zijn die – omdat je partner tegenwerkt – niet kunt doen?
Het gaat hier niet over oppervlakkige dingen. Als er iets is wat je echt wilt doen in dit leven, een grote droom, iets wat jouw leven vervulling geeft maar je ziet er vanaf omdat je nu eenmaal in een relatie bent en je dit niet kunt realiseren , is het echt de moeite waard om te onderzoeken of je – met behulp van een therapeut- deze wens niet op tafel kunt leggen en er met je partner over kunt onderhandelen en als dit een struikelblok blijft, kun je je afvragen of je alle consequenties niet wilt aanvaarden en ook door verdriet en eenzaamheid heel wilt gaan om toch jóuw leven te leven.
Vraag 4: zit je in een relatie met iemand die macht over je heeft?
Ik heb het hier niet over een partner die af en toe dominant of irritant gedrag laat zien, maar iemand die systematisch de dingen naar zijn of haar hand weet te zetten en daarbij jouw wensen en verlangens totaal niet honoreert.Dat kan door dominant gedrag, door dreigen, maar ook door zielig gedrag. Machtsverhoudingen in een relatie zijn een van de meest tricky hangijzers.Het vraagt veel zelfonderzoek om te ontdekken of jij de slachtofferrol aanneemt of daadwerkelijk slachtoffer bént.
Bottomline: Als je het gevoel hebt dat alles wat voor jou belangrijk is maar niet op de agenda van de ander staat, steeds overruled wordt, soms bijna onmerkbaar, waardoor je je je constant een ‘zeur’ voelt of ‘niet flexibel genoeg’, moet er een alarmbel gaan rinkelen. Als je tegen je zin in concessies doet om maar ‘van het gezeur af te zijn’ omdat de ander, als hij/ zij zijn of haar zin niet krijgt je leven ondragelijk zuur maakt, als je bang bent voor de ander, dan wordt je waarschijnlijk gelukkiger als je opstapt.
Vraag 5: Wil je de ander nog aanraken? Vind je hem/haar nog aantrekkelijk? Of voel je ten diepste van binnen dat de ander je afstoot of volledig onverschillig laat?
Bottomline: Als je werkelijk voelt dat je de aanraking van je partner niet meer kunt verdragen of je hem/ haar vies of afstotelijk vindt, is het tijd om de deur achter je dicht te trekken. Dat wil niet zeggen dat een ingedutte relatie, of een relatie die in crisis is gekomen niet een langere periode met intimiteitsproblemen te maken kan krijgen, maar dat hoeft niet onoverkomelijk te zijn.
Ten slotte geven veel mensen aan dat een gebrek aan goede communicatie een van de belangrijkste redenen van een scheiding kan zijn.
Toch moeten daar wat aantekeningen bij geplaatst worden, want heel vaak krijgt de ander het verwijt dat er met hem of haar ‘niet te praten valt’. Het is belangrijk om je ook hierover een aantal vragen te stellen.
Denk je vaak in termen van: “hij zou dit anders moeten doen, bij haar kan ik het nooit goed doen hoezeer ik ook mijn best doe, zij zou niet zo gesloten moeten zijn, hij begrijpt me niet enz enz ?” Frustratie, verwijt, je tekort gedaan voelen is altijd weer de verantwoordelijkheid voor jouw gevoelens en welzijn bij een ander neerleggen! Als dit je bekend voorkomt, realiseer je dan dat het een enorme opluchting kan zijn om de ander niet meer nodig te hebben om verantwoordelijkheid te nemen voor jouw gevoelens en dat het tijd wordt dat je eerst je eigen huiswerk doet voordat je überhaupt een volwassen relatie met een ander kunt hebben. Sla er het boek van Jan Geurtz: ‘Verslaafd aan liefde’ maar eens op na.
Verder is het een aanrader om de boeken van Sue Johnson te lezen, o.a. ‘Hou me vast’ over de patronen waar mensen in verstrikt kunnen raken, waardoor de communicatie aardig verstoord kan worden.
Als dit artikel je weer aan het denken heeft gezet en je nog meer wilt weten, stuur me dan gerust een berichtje.Voor dit artikel heb ik geciteerd uit het boek van Mira Kirshenbaum : Too good to leave, Too bad to stay.
