Saskia Noord in het AD.
Ik ben benieuwd naar Saskia’s idee van liefde. Dat ‘echte liefde’ zichzelf onderhoudt en alles vanzelf overwint?
In het begin focussen we ons op wat ons verbindt. We projecteren onze verlangens op de ander, kneden ons beeld van de ander dusdanig dat die beantwoord aan ons beeld van liefde en wat wij denken wat ons gelukkig gaat maken.
Vaak heeft dit beeld heel weinig te maken met de ander zoals die werkelijk is.
Om van de ander te kunnen houden zoals die werkelijk is, zullen we aan het werk moeten met onszelf. We zullen moeten onderzoeken wat onze verlangen en behoeftes zijn, wat we nu eigenlijk allemaal op het schone canvas van de ander geprojecteerd hebben.
Is ons idee van liefde: ’Ik hou van jou zoals je werkelijk bent’ of is ons idee van liefde: ‘Ik hou van jou omdat je er voor zorgt dat ik me goed voel, dat ik een beeld over mezelf in stand kan houden zoals ik dat zo graag wil zien?’
De verleiding van ‘vreemdgaan ‘ ligt er vaak in dat je ineens bij iemand nieuw de mens kunt zijn die je zo graag wilt zijn, je ‘Facebook’ of ‘Instagram’ ikje, niet de mens die je werkelijk bent, met je zwaktes, je kwetsbaarheid. Wie je echt bent zien de mensen die dag in dag uit met je leven. Het is zo verleidelijk om te roepen dat je bij iemand ‘ niet jezelf kunt zijn’ omdat hi j of zij je niet begrijpt. Tuurlijk is het leuk spannend jezelf te presenteren bij iemand die je niet kent en de sterren van de hemel te vrijen, daar is geen kunst aan. Maar liefhebben en blijven liefhebben terwijl het leven soms problematisch is (en je moe bent!) vraagt om fantasie, om erotiek zoals het door Esther Perel gedefinieerd wordt: een creatieve daad van de fantasie
En dan moet je dus aan de slag, je bewust willen worden wat het betekent Mens met een hoofletter te zijn en niet een of ander imaginair wensbeeld. Dat betekent ook zien wat er onder het wateroppervlak verborgen ligt, die eigenschappen in jezelf die je eigenlijk afwijst. Zicht krijgen op je afweermechanismen die je ontwikkeld hebt om je staande te houden in de wereld. Kortom, jezelf echt leren kennen.
Saskia, ik weet niet wat jou idee over ‘werken aan de liefde’ behelst, maar het lijkt me dat we de tijd van prinsen en prinsessen op het witte paard die ons voor de rest van ons leven vanzelf vervuld en gelukkig maken nu eindelijk kunnen verruilen voor een reële, volwassen liefde. Een liefde die begint met het volledig willen kennen van jezelf en het omarmen van hetgeen je kwetsbaar maakt.
Liefde is volgens mij per definitie een werkwoord, het vraagt steeds weer om geduld, begrip opbrengen en je verplaatsen in de ander. Of het nu romantische liefde is of liefde voor anderen in bredere zin. Als je de ander kunt laten zijn wie hij is en hem of haar niet verantwoordelijk houdt voor jouw welbevinden, dan heb je een begin gemaakt met liefhebben.
It takes a village to have a fulfilling life. Vrienden, je eigen bezigheden, iets betekenen voor een ander, iets bijdrage aan de wereld, dit is allemaal net zo belangrijk als je partner, al deze dingen dragen bij aan liefhebben in een grotere context.
