Heb jij dat nou ook weleens, dat iemand ‘sorry’ zegt en je je eigenlijk alleen maar rotter voelt daarna?
Ik ben nog steeds lekker aan het luisteren naar Brené Brown, nu samen met Henriette Lerner en deze keer ging het over de kracht van een goed excuus maar ook over de schade wat een excuus aan kan richten als het niet zuiver is.
Bijvoorbeeld:
-Ik zéi toch sorry, kunnen we er dan nu over ophouden?
-Sorry dat jij dat zo verkeerd oppakte ..
-Sorry dat ik dat zei maar je moet toegeven dat jij ook wel erg gevoelig bent.
-Sorry dat ik je corrigeerde tijdens die meeting maar je moet toegeven dat je opmerking nergens op sloeg .
Waar gaat het nu om als je iemand een excuus aanbiedt, en waarom zijn de bovenstaande voorbeelden niet ok?
Een excuus maak je, omdat jij iets gedaan hebt wat een ander kwetst. Het gaat dus over jou en over jouw gedrag. Je wil de relatie herstellen en het gevoel van de ander bestaansrecht geven. Sorry, dat had ik niet mogen zeggen, punt.
Bij voorbeeld 3 en 4 zeg je wel sorry maar tegelijkertijd verdedig je jezelf door te benoemen wat de ander heeft gedaan waardoor je zo reageerde. Je legt dus de reden voor jouw reactie bij de ander, die heeft het eigenlijk zelf over zich afgeroepen.
Voorbeeld 2 is eigenlijk helemaal geen excuus, want de ander heeft het verkeerd opgepakt, jij hebt het goed bedoelt en de ander had dat anders moeten inschatten.
En voorbeeld 1? Daarmee leg je de ander het zwijgen op. Je hoort hem vaak bij mensen die ontrouw geweest zijn : ik heb al 1000 maal sorry gezegd, kunnen we er nu over ophouden?
Sorry zeggen betekent niet dat de ander je moet vergeven, dat alles meteen weer goed is, het is geen quid pro quo. Sorry zeg je omdat het je oprecht spijt dat je zijn of haar gevoelens gekwetst hebt.
De partner die vraagt: “blijf je me nu straffen omdat ik vreemdgegaan ben, ik heb toch sorry gezegd” gaat voorbij aan de pijn van de ander en de tijd die er nodig is om te genezen. Sorry is geen quick fix, het is een beginstation.
Belangrijk is het om het woordje ‘maar’ te vermijden. Het houdt altijd een verklaring in, een verdediging, eigenlijk zeg je, ik kon niet anders, jij hebt het veroorzaakt.
Een welgemeend excuus maakt dat de ander zich gerespecteerd voelt in zijn gevoel. Hij of zij voelt dat jij de pijn erkent en dat is de ingang naar een constructief gesprek.
Soms heb je het gevoel dat de ander eigenlijk 53 procent verantwoordelijk was voor het mislopen van de communicatie en jijzelf 47 procent, je vindt de ander eigenlijk net iets meer schuldig en verwacht dan ook een excuus van zijn of haar kant als jij ‘sorry’ zegt. Als dat je uitgangspunt is, kun je beter zwijgen.
Sorry zeg je voor jezelf. Omdat je oprecht vindt dat iets wat je gedaan hebt de ander gekwetst heeft, zondermeer.
Lastig .. ja. Blijven oefenen. Het is een kadootje aan jezelf.
Podcast: unlocking us Brené Brown I’m sorry.
